از قدیم شنیده ایم که قورت دادن آدامس کار خطرناکی است و اگر آدامس را قورت بدهیم به دیواره روده ما می چسبد.
در این مقاله از مجله گزنه، این موضوع را بررسی میکنیم که اساسا آیا چنین چیزی صحت دارد و آیا قورت دادن آدامس کار خطرناکی است یا نه؟ در ادامه با ما همراه باشید.
پزشکان می گویند آدامس به گونه ای ساخته نشده که قابل خوردن باشد، زمانی که آدامس می‌جویم زبان مولکول‌های بزرگ آدامس را توسط آنزیم‌های خود شکسته و تجزیه می‌کند.
اما زمانی که به علت تمرکز نداشتن آدامس را قورت می‌دهید، معده نمی‌تواند لاستیک موجود در آدامس را هضم کند.
اما در بخش های داخلی بدن تان هم انسدادی را به وجود نیاورده و باعث به هم چسبیدن اندام های داخلی شما هم نمی شود.
پزشکان در مورد قورت دادن آدامس و عواقب آن چه می‌گویند؟
پزشکان می‌گویند آدامس به گونه‌ای تهیه نشده است که قابل خوردن باشد، اما در بخش‌های داخلی بدن نیز انسدادی را به وجود نمی‌آورد و باعث به هم چسبیدن اندام‌های داخلی شما نخواهد شد.
بر طبق یافته‌های دکتر لیزا گانجو، متخصص بیماری‌های معده و روده، در مرکز پزشکی لانگون در شهر نیویورک، آدامس مانند هر ماده خوراکی دیگر همان مسیر همیشگی را طی می‌کند با این تفاوت که کمی سخت‌تر جذب می‌شود.
وی می‌گوید: اگر معده شما بتواند مواد غذایی، چون یک استیک سفت را هضم کند، مطمئن باشید که از پس آدامس هم بر خواهد آمد.
وی بر این نکته هم اشاره می‌کند: به دلیل وجود مواد شیمیایی در آدامس به طور کامل در معده حل نمی‌شود همچنین مواد تشکیل دهنده آن توسط روده کوچک جذب کامل نمی‌شود.
این مطلب را از دست ندهید: جویدن آدامس چه تاثیری بر بدن ما می گذارد؟
خطرات قورت دادن آدامس توسط کودکان
قورت دادن آدامس بیشتر در مورد کودکان که اندازه اندام‌های آنان کوچک‌تر است، صدق می‌کند.
در برخی موارد نادر، تکه‌های بزرگ آدامس بلعیده شده با یبوست در کودکان همراه شده و باعث انسداد گوارش در کودکان می‌شود.
پس از قورت دادن آدامس چه اتفاقی در بدن می افتد؟
مواد تشکیل دهنده آدامس به غیر از ترکیبات اصلی آن شامل شیرین کننده‌ها، رنگ و طعم دهنده‌ها نیز است، آنچه قابلیت جذب ندارد همان ترکیبات پایه آدامس هستند که به عنوان مثال شامل الاستومرزها، رزین، چربی، ماده امولسیون و موم است.
این‌ها موادی هستند که توسط معده و روده کوچک قابل تجزیه شدن نیستند، درست همانند سایر ترکیبات مواد غذایی که در بدن به خوبی تجزیه و جذب نمی‌شوند.
گانجو می‌گوید: نمی توان زمان مشخصی را برای هضم این مواد تخمین زد چرا که تحرک سیستم هضم بدن افراد گوناگون با هم تفاوت‌هایی دارد.
جالب این جاست که در پژوهشی دیگر که توسط دیوید میلو، از کلینیک کودکان در اورلاندوی فلوریدا انجام و نتایج آن به انجمن دانشمندان آمریکا اعلام شده بود، نشان داد که کولونوسکوپی‌های انجام پذیرفته روی معده آشکار می‌سازد که عمر حضور این مواد هرگز بیش از یک هفته نیست.
به این معنا که هر ماده‌ای غذایی که بخورید یا ببلعید احتمالا در عرض یک هفته دفع خواهد شد.
.
